Zarija D. Vukićević jedan je od retkih, a možda i jedini Kragujevčanin, koji se u HH veku školovao na Kembridžu. Rođen je 4. juna 1899. godine u Valjevu, od oca Dragutina, predsednika suda i advokata i majke Hristine, rođene Protić.

Osnovnu školu i pet razreda Gimnazije je završio u Kragujevcu kada, kao dobrovoljac, pristupa štabu Šumadijske divizije u Prvom svetskom ratu. Kao petnaestogodišnjak sa srpskom vojskom je prešao Albaniju i januara 1916. godine stigao na Krf. U martu iste godine sa grupom srpskih đaka otplovio je sa Krfa za Francusku, a krajem aprila odlazi u Englesku na dalje školovanje u Oksford, a zatim na Kembridž.

Nakon položene mature studira engleski jezik i književnost na Univerzitetu u Kembridžu. Njegov, dve godine mlađi brat Vladeta, takođe je studirao u Engleskoj u Abertvilu u Velsu. Zarija je radio kao diplomata, a jedno vreme i kao predsednik Lige naroda u Ženevi. Položivši ispite sa najvišim ocenama, dobio je nagradnu stipendiju. Za vreme studija održao je niz predavanja o svojoj zemlji Srbiji. Godine 1920. usled porodičnih prilika, vraća se u Srbiju i prihvata se službe u Engleskoj banci u Beogradu. Završne ispite polaže na Beogradskom univerzitetu sa najvišim ocenama – engleski jezik i književnost i jugoslovensku književnost.

U međuvremenu održao je predavanja u Ženevi i Parizu o Jugoslaviji. Svoju prvu zbirku pripovedaka „Kad sudbina flertuje” izdao je 1932. godine.

Bio je upravnik Narodne biblioteke u Kragujevcu u dva navrata, predsednik sportskog kluba „Šumadija”, predsednik Akademskog pozorišta, saradnik lista „Glas šumadije“, osnivač i urednik lista „Javno mnjenje” i predsednik i član mnogih kulturnih društava i udruženja.

Posle provedenih deset godina u Kragujevcu, prelazi na rad u Ministarstvo inostranih poslova 1933. godine, a potom i na mesto sekretara Dvorske kancelarije kralja Aleksandra II Karađorđevića. Naredne godine prema odluci Kralja trebalo je da pređe u London da bude od pomoći za vreme školovanja mladog prestolonaslednika Petra, ali zbog tragične pogibije kralja Aleksandra II Karađorđevića taj plan se nije ostvario. U Dvorskoj kancelariji ostaje i za vreme namesništva princa Pavla Karađorđevića. Od 1939. do 1941. godine je bio šef Administrativnog odseka u Centralnom presbirou, a nakon toga i načelnik Dvorske kancelarije kralja Petra II Karađorđevića, a odmah po kapitulaciji je penzionisan.

 
Književnim radom nastavio je da se bavi i po dolasku u Beograd. Pisao je pripovetke, kritike, prikaze i predavanja. Istorijsku monografiju „Crkva Svetog Đorđa na Oplencu” objavio je 1935. godine. Drugu zbirku pripovedaka „Na životnim krivinama” objavio je 1936. godine, koju je kritika pohvalno ocenila. Za vreme okupacije dva puta je bio uhapšen, 1942. godine je bio je u logoru na Banjici, a 1944. od strane Gestapoa.

 
Posle oslobođenja bio je honorarni činovnik u Ministarstvu informacija, nakon toga je prebačen na rad u Ministarstvo inostranih poslova i ubrzo biva penzionisan, 1946. godine. Nekoliko godina nakon penzionisanja odlazi u Opatiju gde se bavi prevodilaštvom i živi do svoje smrti 1978. godine. Sahranjen je u porodičnoj grobnici na Varoškom groblju u Kragujevcu.

 
Svedok je mnogih istorijskih događaja i raznovrsnih poslova koje je obavljao, po sopstvenom priznanju, najboljih deset godina života bilo mu je za vreme obavljanja profesorskog poziva u Muškoj gimnaziji u Kragujevcu od 1924. do 1933. godine. Predavao je francuski i srpski jezik i jugoslovensku književnost .

 
Zapažene su mu prepiske sa Milošem Crnjanskim, Jovanom Dučićem, Isidorom Sekulić, Desankom Maksimović, Vladikom Nikolajem Velimirovićem.

 
Do kraja života je bio nostalgičan i emotivno vezan za Kragujevac, posebno za Vinograde i imanje koje je njegov otac Dragutin kupio 1883. godine, na kome se nalaze dva hrasta stara preko tri stotine godina pod kojima se kao dete igrao, a kasnije odmarao i pisao svoje prve pripovetke.

 
Zarija D. Vukićević je ostavio svoju bogatu biblioteku, arhivu i rukopisnu građu Narodnoj biblioteci „Vuk Karadžić” u Kragujevcu u vidu legata.

 
Biblioteka je do sad izdala reprint monografije „Crkva Svetog Đorđa na Oplencu”, 1990. godine; Anglosaksonski medaljon”, 2002; „Večera u kraljevskom dvoru”, 2003; „Eseji, predavanja, uspomene”, 2007; „Dnevnik iz prvog svetskog rata”, 2014; „Na Dvoru Karađorđevića”, 2020; „Pripovetke I.”, 2020. godine.
Krajem 2020. godine Narodna biblioteka „Vuk Karadžić” u Kragujevcu organizovala je izložbu pod naslovom „Možda će se jednom videti koliko sam voleo svoju zemlju i svoj narod”, Zarija D. Vukićević, profesor, bibliotekar, književnik, prevodilac i diplomata.

Jelena B. Vukićević